Reddingssloep van de Titanic

Beschrijving

Reddingssloepen speelden op de Titanic een cruciale rol en het ontbreken ervan heeft veel mensenlevens geëist.

Als sloependek werd aanvankelijk het bovenste dek voorgesteld, het promenadedek, waar de reddingssloepen goed bereikbaar waren voor de eerste en tweede klasse. Het oorspronkelijke plan was op het dek 64 sloepen (voldoende voor ca 3400 opvarenden) te installeren, maar Bruce Ismay, de algemeen directeur van de rederij, vond de helft daarvan wel voldoende, zodat de passagiers een goed uitzicht zouden hebben. Daar kwam bij dat de passagiers zich zorgen zouden kunnen maken bij het zien van zoveel reddingssloepen.

Het ontwerp werd gewijzigd en het aantal sloepen terug gebracht tot 20 (16 gewone plus 4 ‘opvouwbare’ sloepen). Tijdens de ‘maiden voyage’ van de Titanic konden in totaal 1178 personen plaats nemen in een reddingssloep, ongeveer de helft van de 2200 mensen aan boord.

Van de 1.178 plaatsen in de reddingssloepen werden er uiteindelijk maar 823 benut. Na de ondergang van Titanic moesten de mensen in de reddingssloepen nog ongeveer 2 uur wachten totdat ze aan boord van de Carpathia konden komen. In de nacht van de ramp was het zeer koud, en de gemiddelde temperatuur van het water lag onder het vriespunt. De meeste slachtoffers stierven aan onderkoeling. Zij werden door de Carpathia om 04:10 uur in de ochtend aangetroffen. Hoewel in de reddingssloepen nog ruim honderd plaatsen vrij waren, besloten de inzittenden niet terug te gaan naar de plek waar de Titanic ten onder was gegaan. Zij waren bang dat hun sloep alsnog zou zinken als een enorm aantal mensen zou proberen zich aan de sloepen vast te klampen. Zij waren ook bang dat ze door zuiging van de zinkende Titanic mee naar beneden gezogen werden. Alleen bakboordsloep 4 keerde terug naar de rampplek, en zij konden nog slechts vijf mensen redden. Daarvan stierven er later in de boot nog twee. Uiteindelijk zouden in totaal 705 mensen de ramp overleven, 1522 vonden de dood.

De eigenaar van de Titanic had met het geringe aantal van twintig reddingssloepen echter geen wettelijke overtreding begaan. De toegepaste wet uit 1894 stelde namelijk niet het aantal passagiers, maar het tonnage van het schip voorop.

De bepaalde hoeveelheid reddingssloepen voor schepen in de categorie “meer dan 10.000 brutoregisterton“, was 962 plaatsen. Dat mocht verminderd worden als een schip beschikte over waterdichte schotten. In het geval van de Titanic voldeed het schip al met een capaciteit van 756 plaatsen in de reddingsboten aan de wettelijke eisen.